چرا مرگ بر امریکا!؟

برای بعضی از دانش آموزان و مردم در جامعه امروز این سوال پیش می آید که چرا ما مرگ بر امریکا می گوییم و آیا این شعار ریشه دینی و شرعی دارد یا خیر؟ و آیا این شعار مردم این کشورها را شامل می شود یا نه؟
مطلب زیر برگرفته از سایت خبری رجانیوز به صورت منطقی به این ابهام پاسخ داده است:

انسان موجودی هدفدار و مختار آفریده شده است و در هر عرصه‌ای «دوست و دشمن» دارد، لذا برای رسیدن به مقصود و هدف خود لازم است که دوست و دشمن را شناخته و در گفتار و عمل [یا تئوری و پراتیک] نسبت به دوست اعلام «تولی – ولایت پذیری» و نسبت به دشمن اعلام «تبری – دروی» نماید.

بدیهی است که «دوست و دشمن» در هر عرصه و موضوعی متفاوت است، مثلاً علم دوست و جهل دشمن است یا سلامتی دوست و ناخوشی دشمن است و ... . عرصه‌ی سیاست و زندگی اجتماعی نیز از معنا مستثنی نمی‌باشد.

در همین راستا، از ابتدای حرکت انقلاب اسلامی مردم، شعارهایی چون: مرگ بر آمریکا – مرگ بر شوروی (سابق) – مرگ بر انگلیس – مرگ بر اسرائیل – مرگ بر منافقین و ...، در سر لوحه‌ی شعارها قرار گرفت.

بدیهی است که منظور از «مرگ بر»، مرگ محدوده‌‌ی جغرافیایی یا کشور و مردم (مگر مردمی که به صورت مستقیم یا غیر مستقیم به سیاست‌های استکباری کمک می‌کنند) نمی‌باشد. بلکه منظور «مرگ بر» اندیشه‌های استکباری، سیاست‌های سلطه‌جویانه و اقدامات جنایتکارانه و در نهایت «مرگ بر» استیلای آنها بر همه‌ی مردم مظلوم و آزاده‌ی جهان است.

ریشه‌ی فرهنگی این شعار از قرآن کریم اخذ شده است که خداوند متعال در مواردی می‌فرماید «مرگ بر» مانند:

«قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ» (الذاریات - 10)

ترجمه: مرگ بر [خدا بکشد] دروغ‌گویان را (که با سخنان غیر واقعی و غیر مستدل مردم را منحرف می‌کنند).

«قُتِلَ الْإِنْسانُ ما أَکْفَرَهُ» (عبس - 17)

ترجمه: مرگ بر [خدا بکشد] انسان را که چقدر کفرانگیز است. (یعنی مرگشان باد به خاطر کفرشان).

«قُتِلَ أَصْحابُ الْأُخْدُودِ» (العروج - 4)

ترجمه: مرگ بر (کشته باد) کسانی که آتش و دود مهیا می‌کردند [تا مؤمنین به خداوند را در آنها انداخته و بسوزانند].

بدیهی است که مرگ و زندگی در اختیار خداوند متعال است. پس، بیان شعار «مرگ بر» در کلام وحی و خطاب به مؤمنین، آموزش این معناست که نه تنها نباید راضی به ادامه‌ی حیات ظلم و ظالم باشید، بلکه باید مترصد مرگ و نابودی فتنه‌ها و فتنه‌گران باشید.

معنا و منظور دیگر آن است که بدانید بر اساس اراده‌ی الهی کفر، ظلم، دنیاگرایی ... و هر باطل دیگری محکوم به فنا و نابودی است. لذا به پیامبر اکرم (ص) و همه‌ی مؤمنین خطاب می‌فرماید که بگویند:

«وَ قُلْ جاءَ الْحَقُّ وَ زَهَقَ الْباطِلُ إِنَّ الْباطِلَ کانَ زَهُوقاً» (الإسراء - 81)

ترجمه: و بگو: حق (یعنى اسلام) آمد و باطل (یعنى غیر اسلام) نابود شد. زیرا باطل یقیناً از بین رونده است‏.

بر همین اساس مؤمنین نه تنها نباید به «باطل» که فانی است دل ببندند، بلکه از مقابله‌ی با آن نیز نهراسند، چرا که خداوند فنای آن را وعده داده و مقدر نموده است.

دقت شود که نه تنها عدل و ظلم – ظالم و مظلوم – اسارت و بندگی غیر و ... در یک عرصه نمی‌گنجند و نمی‌توانند در کنار یک‌دیگر با آسایش و آرامش قرار گیرند، بلکه محبت هر دو نیز در یک دل نمی‌گنجد و بر همین اساس تا «لا إله» و نفی همه‌ی طاغوت‌ها و اله‌های کاذب محقق نگردد، «الا الله» نیز محقق نخواهد شد و در این معنا فرقی بین محیط دل شخص یا محیط بیرونی او و عرصه‌ی عبادات شخصی یا زندگی سیاسی و اجتماعی او نیست. کعبه ذاتاً پاک و خانه‌ی خداست. اما تا بت‌ها در آن چیده و عبادت می‌شوند، نمی‌تواند قبله‌ی مسلمانان قرار گیرد. لذا ابتدا امر به تطهیر آن از بت‌ها و سمبل‌های شرک می‌شود.

هیچ مسلمان و انسان آزاده‌ای نباید مهر و محبت ظلم، استکبار و شرک در دلش باشد و بر هر انسان مسلمان و آزاده‌ای لازم است که بغض آنها را در دل و اندیشه از میان برداشتن‌شان را در سر داشته باشد.

لذا شعار «مرگ بر آمریکا – مرگ بر انگلیس – مرگ بر اسرائیل و ...» دشمن‌شناسی و اعلام مواضع نسبت به ظلم و استکبار جهانی و نیز مظهر کلامی قیام بر علیه این مفاهیم، مقاصد و عملکردها (سیاست‌ها) می‌باشد.